معنی مرکور | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

مرکور. [ م ِ ] ( اِخ ) مرکوری. مرکوریوس. هرمس. رساننده پیغامهای خدایان از آسمان به زمین بود. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). رجوع به مرکوری و مرکوریوس شود.

فرهنگ معین

(مِ ) [ فر. ] (اِ. ) سیماب ، جیوه .

فرهنگ فارسی

پسر ژوپیتر و یکی از خدایان اساطیری رومی ( خدای فصاحت و تجارت و فلاحت ).
جیوه، سیماب، یبق
( اسم ) جیوه زیبق . توضیح احتراز از استعمال این کلم. بیگانه اولی است .
رساننده پیغامهای خدایان از آسمان به زمین