مبال. [ م َ ] ( ع اِ ) جای بول یعنی محل پیشاب. ( غیاث ) ( آنندراج ). طهارت خانه. آبریز. حاجت خانه. مبرز. خلا. آبخانه. مخرج. مذهب. مستراح. کنیف. ادبخانه. طشت خانه. بیرون. سرآب. آبشتنگاه. بیت التخلیه. متوضا. حاجتگاه. غسل خانه. مطهره. طهارتجای. جائی. بیت الخلاء. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). مأخوذ از تازی جای کمیز انداختن و بول کردن و محل قضای حاجت و کنار آب و جای لازم. ( ناظم الاطباء ). - مبال پاک کن ؛آنکه مبال را پاک کند. آنکه چاه آبخانه را از کثافات پاک نماید. کناس.
