لحظ

لغت نامه دهخدا

لحظ. [ ل َ ] ( ع مص ) بدنبال چشم نگریستن بسوی چیزی ؛ وهو اشد التفاتاً من الشزر. ( منتهی الارب ). به گوشه چشم نگریستن. ( تاج المصادر ). لحظان. ( منتهی الارب ).
لحظ. [ ل َ ] ( ع اِ ) چشم. ج ، الحاظ.

فرهنگ معین

(لَ ) [ ع . ] ۱ - (مص م . ) به گوشة چشم نگریستن چیزی را. ۲ - (اِ. ) چشم . ج الحاظ .

فرهنگ عمید

از گوشۀ چشم به چیزی نگریستن.

فرهنگ فارسی

۱- ( مصدر ) بگوش. چشم نگریستن چیزی را . ۲- ( اسم ) چشم جمع :چشم . جمع الحاظ

ویکی واژه

به گوشة چشم نگریستن چیزی را.
چشم. ج الحاظ.