معنی لاغ | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

لاغ. ( اِ ) تا. تای. شاخ. شاخه. طاقه : طاقه ریحان ،لاغی اسپرغم. یک لاغ سبزی ، یک طاقه بقل ، یک برگ از سبزی. یک لاغ تره یا یک لاغ سبزی یا لاغی اسپرغم ؛ هریک ازبنه های سبزی در یکدسته. رمش ، یکدسته اسپرغم. || هریک از گیسوان بافته . دسته ای خرد از گیسوی و موی. یکدسته طویل از گیسوان. هر تای بافته از گیسوان. هر شاخی از گیسوان بافته. لاخ ( در لهجه خراسان ). هریک رشته از بافته های گیسوان. شقه. خصله. ذؤابه. ضفر. ضفیر. ضفیره. عقیصة.یک دسته از سه دسته موی گیسو است که از مجموع یک گیسو بافند و گاهی یک گیسوی بافته معنی دهد، لاغ گیس ، شقة گیسو: لاغ گیس یا لاغ ریش فلان با این بچه که بزرگ کرده یعنی ، به گیس یا به ریش فلان. یا سزاوار گیس یا ریش فلان و در این صورت شاید مخفف لایق عرب باشد. || یک شاخ از هر چیز که باشد ( از آن است دولاغ یعنی دو شاخ و دو لنگه به معنی چاقچور ). || هر شاخه از تازیانه. || تصنع :
گفت پیغمبر که رنجوری به لاغ
رنج آرد یا بمیرد چون چراغ.مولوی. || هزل.ظرافت. خوش طبعی. ( برهان ). مفاکهة. خوش منشی. طیبت. خوش صحبتی. سخنان هزل آمیز. استهزا. تمسخر و طعنه. مسخرگی. ( از حاشیه مثنوی ). ریشخند. فسون و مزاح. مزه. ( منتهی الارب ). فسوس. خوش دأبی. شوخی :
ز هزل و لاغ تو آزار خیزد
مزاح سرد آب رو بریزد.ناصرخسرو.از خشم ساده گوشه پالیزبان شبی
صمصام را... و دگر روز لاغ کرد.سوزنی.چون گفت بسی فسانه و لاغ
شد زاغ و نهاد بر دلش داغ.نظامی.ذکر و فکری فارغ از رنج دماغ
کردمی با ساکنان چرخ لاغ.مولوی.مست گشت و شاد و خندان همچو باغ
در ندیمی و مضاحک رفت و لاغ.مولوی.لاغ با خوبان کند در هر رهی
نیز کوران را بشوراند گهی.مولوی.او مجال راز دل گفتن ندید
زو برونشو کرد و در لاغش کشید.مولوی ( مثنوی ج 2 ص 380 ).اطلس چه دعوی چه رهن چه
ترک سر مستی است در لاغ ای اچه.مولوی.دائماً دستان و لاغ افراشتی
شاهرا بس شاد و خندان داشتی.مولوی.گوشوَر یکبارخندد گر دوبار
چونک لاغ اِملی کند یاری بیار.مولوی ( مثنوی ج 5 ص 82 ).گه خیال آسیا و باغ و راغ