لغت نامه دهخدا قمراء. [ ق َ ] ( ع ص ) مؤنث اقمر. ( اقرب الموارد ). ماهتاب. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || شب روشن با ماه. ( منتهی الارب ). لیلة قمراء؛ شبی ماهناک. ( مهذب الاسماء ). شبی بامهتاب. || اتان قمراء؛ خر ماده سپید مایل به تیرگی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || ( اِ ) مرغی است. ( منتهی الارب ). طایر صغیر من الدخاخیل. ( اقرب الموارد ).
