قروقر

فرهنگ معین

(قَ رُّ قُ ) (اِصت . مر. ) تندر، آسمان غرنبه .

( اسم ) تندر آسمان غرمبه : همچون ابری خالی پر قرو قر نه درو نفع زمین نه قوت بر . ( مثنوی )