قاع. ( ع اِ ) زمین پست هموار دور از کوه و از پشته. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). زمین راست و هموار. ( ترجمان علامه جرجانی ص 77 ). کویر. ( نصاب ). ج ، قیع، قیعه ، قیعان ، اقواع ، اقوع. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) : نه روشندلی زاید از تیره اصلی نه نیلوفری روید از شوره قاعی.خاقانی.همچنین در قاع بسیط مسافری گمشده بود. ( گلستان ). قاع. ( اِخ ) نام قلعه ای است در مدینه طیبه. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). وبه آن «اُطم البلویین » گفته میشود و در کنار آن چاهی است موسوم به چاه غدق. ( معجم البلدان ج 7 ص 15 ). قاع. ( اِخ ) منزلی است در راه مکه پس از عقبه ، نسبت به کسی که به طرف مکه میرود و پس از آن زباله است. ( معجم البلدان ج 7 ص 15 ) ( نزهةالقلوب ج 3 ص 167 ). قاع. ( اِخ ) ( یوم الَ... ) روزی است از روزهای عرب. ابواحمد گوید این روزی است که در آن حادثه میان بکربن وائل و بنی تمیم اتفاق افتاد و در این روز اوس بن حجر بدست بسطام بن قیس شیبانی اسیر گشت و در این باره آمده است : بقاع منعناه ثمانین حجة و بضعاً لنا اخراجه و مسائله.( معجم البلدان ج 7 ص 15 ).
فرهنگ معین
[ ع . ] (اِ. ) زمین هموار، دشت .
فرهنگ عمید
زمین پست و هموار که دور از کوه و پشته باشد، دشت، هامون. * قاع صفصف: [قدیمی] زمین هموار و بی گیاه. &delta، برگرفته از قرآن کریم «فُیَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً» (طه: ۱۰۶ ).
فرهنگ فارسی
زمین پست وهمواردورازکوه وپشته، دشت، هامون ( اسم ) زمین پست هموار دور از کوه و پشته بیابان صاف و هموار . یا قاع صفصف . بیایان مستوی . روزی است از روز های عرب .
دانشنامه عمومی
قاع ( به عربی: القاع ) یک منطقهٔ مسکونی در لبنان است که در استان بقاع واقع شده است. قاع ۱۲٫۹۱ کیلومتر مربع مساحت و ۱۲٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد و ۶۵۷ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
دانشنامه اسلامی
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است نام یکی از منزلگاه های مسیر کوفه. حسین بن علی علیه السلام در آنجا نیز فرود آمد. بین منزلگاه زباله و عقبه است، منطقه ای بوده دشت و هموار (قاع: دشت) و در آنجا آب و آبادی و مسجد و محلی برای فرود آمدن کاروان ها بوده است. جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
