فریفتن. [ ف ِ / ف َ ت َ ] ( مص ) پهلوی فرفتن . فریبیدن. فرهیفتن. فریب دادن. گول زدن. گمراه کردن. ( فرهنگ فارسی معین ). بازی دادن. ( یادداشت بخط مؤلف ). این کلمه مصدر ماضی است و مضارع و امر آن از فریبیدن اشتقاق می یابد : همانا دلش دیو بفریفته ست که بر بستن من چنین شیفته ست.فردوسی.تو با تاج و با تخت نشکیفتی خرد را بدینگونه بفریفتی.فردوسی.امیر مسعود عبدوس را فراکرد تا که کدخدایان ایشان را بفریفت. ( تاریخ بیهقی ). و در نهان حاجبش را طغرل که وی را عزیزتر از فرزندان داشتی بفریفتند. ( تاریخ بیهقی ).بجای آوردند که ایشان را فریفته اند. ( تاریخ بیهقی ). ترا به مهره و حقه فریفتند ایراک چو حقه بی دل و مغزی ، چو مهره بی سر و پا.خاقانی. || فریب خوردن. گول خوردن. ( فرهنگ فارسی معین ) : خرد را کنی بر دل آموزگار بکوشی که نفریبی از روزگار.فردوسی.پیری عالم نگر و تنگیش تا نفریبی به جوان رنگیش.نظامی.مرا آن به که از شیرین شکیبم نه طفلم تا به شیرینی فریبم.نظامی.نفریبی به آشنایی کس کس خود تیغ خودشناسی بس.نظامی.
فرهنگ معین
(فِ یا فَ تَ ) ۱ - (مص م . ) فریب دادن ، گول زدن . ۲ - (مص ل . ) فریب خوردن ، گول خوردن .
فرهنگ عمید
۱. فریب دادن، گول زدن. ۲. (مصدر لازم ) [قدیمی] فریب خوردن، گول خوردن: به مدارای هیچ کس مفریب / از مراعات هرکسی بشکیب (نظامی۴: ۶۸۰ ).
فرهنگ فارسی
( فریفت فریبد خواهد فریفت بفریب فریبنده فریبا فریفته فریبش ) ۱ - ( مصدر ) فریب دادن گول زدن گمراه کردن ۲ - مغبون کردن ۳ - ( مصدر ) فریب خوردن گول خوردن : بمدارای هیچکس مفریب از مراعات هر کسی بشکیب . ( هفت پیکر )
