لغت نامه دهخدا غائی. ( ع ص نسبی ) منسوب به غایت که بمعنی نهایت چیزی است. ( غیاث اللغات ).- علت غائی؛ یکی از علل چهارگانه. رجوع به علت غائی شود.
فرهنگ فارسی ( صفت ) منسوب به غایت نهایی. یا علت غائی. علتی است که محرک اول فعل و در وجود ذهن مقدم بر علل دیگر باشد و در وجود خارجی پس از تحقق همه آنها محقق شود.
