علنی

لغت نامه دهخدا

علنی. [ ع َ ل َ ] ( از ع ، ص نسبی ، ق ) مأخوذ از عربی ِ عَلِن. عَلَن. آشکارا. آشکار. علناً.
- علنی شدن ؛ ظاهر شدن. فاش شدن. آشکار شدن. رجوع به علنی شود.
- علنی کردن ؛ ظاهر کردن. فاش کردن. اظهار کردن. آشکار کردن. رجوع به علنی شود.

فرهنگ معین

(عَ لَ ) [ ع - فا. ] ۱ - (ص نسب . ) آشکارا، هویدا. ۲ - (ق . ) به طور آشکارا.

فرهنگ عمید

۱. آشکارا، هویدا.
۲. (قید ) = علناً
* علنی شدن: (مصدر لازم ) آشکار شدن.
* علنی کردن: (مصدر متعدی ) آشکار کردن.

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) آشکارا هویدا جلسه علنی ۲ - به طور آشکارا : علنی مخالفت میکند .

ویکی واژه

آشکارا، هویدا.
به طور آشکارا.