ظلال. [ ظِ ] ( ع اِ ) سایبان. || بهشت. || بستان. || سایه ابر. || ظلال البحر؛ موجهای دریا. || ج ِ ظِل و ظُلّة : عشق ربانی است خورشید کمال امر نور اوست خلقان چون ظلال.مولوی.آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی آمده مجموع در ظلال محمد.سعدی.ظلال و ظلالات ، صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: عند الصوفیة عبارة عن الاسماء الالهیة. کذا فی کشف اللغات. و در لطائف اللغات میگوید که : ظلال در اصطلاح صوفیه عبارت است از وجود اضافی ظاهر به تعینات ممکنات. ظلال. [ ظَ ] ( ع اِ ) هر آنچه سایه افکند بر تو مثل ابر و کوه و غیره. || سایه ابر.( آنندراج ). || جای سایه دار. ( آنندراج ). ظلال. [ ظَل ْ لا / ظَ ] ( اِخ ) آبی است نزدیک ربذة و به قول بعضی وادیی است در شربّة. ابوعبید گوید: ظلال ُ سَوان ، به جانب چپ طخفة وقتی که به سوی مکه روی کنی و متعلق به بنی جعفربن کلاب است. این کلمه را به طاء مهمله نیز نوشته اند. رجوع به معجم البلدان شود.
آنچه بر کسی یا بر روی چیزی سایه می اندازد، مانند ابر یا چیز دیگر. ۱. [جمعِ ظِلّ] = ظل ۲. [جمعِ ظُلَّة] = ظله
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع ظله سایبانها ٠ آبیست نزدیک ربذه و بقول بعضی وادی ایست در شربه .
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی ظِلَالٍ: سایه ها معنی ضَلَالٍ: گمراهی ( پیمودن راهی که به هدف مورد نظر منتهی نمیشود ، بلکه سر از جای دیگر در میآورد ) ریشه کلمه: ظلل (۳۵ بار) «ظِلال» جمع «ظلّ» به معنای سایه است، خواه، سایه ای مانند سایه درختان در روز، و یا سایه ای که در تاریکی شب حاصل می شود.
