ظاهری

لغت نامه دهخدا

ظاهری. [ هَِ ] ( ص نسبی ) مذهب فقهی منسوب به ابوسلیمان داودبن علی بن خلف اصفهانی متوفی به سال 270 هَ. ق. که به ظاهر آیات و احادیث عمل میکرد. این مذهب عبارت است از اخذ به کتاب و سنت و الغاء رأی و قیاس و تأویل و این کلمه گاهی مقابل باطنی آید، یعنی مذهب سبعیه و باطنیان :
فاطِمیم فاطمیم فاطمی
تا تو بدرّی ز غم ای ظاهری
فاطمه را عایشه مایندر است
پس تو مرا شیعت مایندری
شیعت مایندری ای بدنشان
شاید اگر دشمن دختندری.ناصرخسرو.|| مقابل صوفی نیز آید و شاید این معنی از همان لقب داودبن علی آمده باشد. || قشری. خشک. رجوع به الانساب سمعانی و الفهرست ابن ندیم و المیزان الشعرانی و دائرةالمعارف اسلام و رجوع به ظاهریة شود.
ظاهری. [ هَِ ] ( اِخ ) لقب ابن حزم ابومحمد علی بن احمدبن سعیدبن حزم اموی اندلسی. رجوع به ابن حزم... شود.

فرهنگ معین

( ~ . ) [ ع . ] (ص نسب . ) ۱ - منسوب به ظاهر. ۲ - قشری . ۳ - کسی که به ظاهر آیات قرآن توجه می کند.

فرهنگ عمید

۱. مربوط به ظاهر.
۲. نمایان، هویدا.
۳. ویژگی کسی که بیشتر به ظاهر امور اهمیت می دهد.

فرهنگ فارسی

مذهب فقهی منسوب به ابو سلیمان داود بن علی بن خلف اصفهانی مذهب ظاهری عبارتست از اخذ بکتاب و سنت و الغائ رای و قیاس و تاویل .
( صفت ) ۱ - منسوب به ظاهر مقابل باطنی : خوشحالی ظاهری سبب ظاهری . ۲ - ظاهر بین . ۳ - قشری خشک .
لقب ابن حزم ابو محمد علی بن احمد ابن سعید بن حزم اموری اندلسی .

دانشنامه آزاد فارسی

ظاهِری (apparent)
در اخترشناسی، به معنای «مشاهده شده» یا «رصدشده». مثلاً، قدر ظاهری و مکان ظاهری ستاره یعنی موضع رصدشده ای که فقط موضع میانگین ستاره را در فهرست نامه های ستارگان به دست می دهد و از حیث اثرهای ابیراهی، حرکت تقدیمی، و رقص محوری تصحیح شده است.

ویکی واژه

esteriore
منسوب به ظاهر.
قش
کسی که به ظاهر آیات قرآن توجه می‌کند.