طنبک

لغت نامه دهخدا

طنبک. [ طُم ْ ب َ ] ( معرب، اِ ) دهلی باشد دم دراز که آن را از چوب و گاهی از سفال نیز سازند و بازیگران و سرآوازه خوانان در زیر بغل گرفته نوازند و خوانند. ( برهان ). نوعی از دهل کوچک، معرب تنبک. ( غیاث ) ( آنندراج ). رجوع به تنبک شود.

فرهنگ معین

(طُ بَ ) (اِ. ) تنبک.

فرهنگ فارسی

تنبک
دهلی باشد دم دراز که آنرا از چوب و گاهی از سفال نیز سازند و بازیگران و سر آوازه خوانان در زیر بغل گرفته نوازند و خوانند.

ویکی واژه

تنبک.