طلیعه

لغت نامه دهخدا

( طلیعة ) طلیعة. [ طَ ع َ ] ( ع اِ ) پاره ای از جیش که برای آوردن خبر دشمن و نگاهداری لشکر گماشته شوند. پیش قراول. مقدمةالجیش. طلایه. ( مهذب الاسماء ) ( السامی ). قومی که پیش مقدمه باشد. ( دهار ). جاسوس. گروهی که پیش فرستند تا از دشمن واقف شود، و آن را طلایه گویند. ( منتخب اللغات ). پیشرو لشکر. جاسوس. فوجی که بشب حفاظت لشکر و شهر کند، و مقدمه لشکر را نیز گویند و آن فوجی که پیشرو لشکر باشد تا از دشمن واقف شود. ( غیاث ) ( آنندراج ). طلیعةالجیش ؛ طلایه لشکر و هو من یبعث لیطلع العدو ( واحد و جمع در وی یکسان است ). ج ، طلائع. ( منتهی الارب ): طلیعه سپاه ؛ رقیب جیش : طلیعه خصمان آنجا پدید آمدند و جنگی نکردند اما روی بنمودند و بازگشتند. ( تاریخ بیهقی ص 589 ). طلیعه ای فرستند و احوال ترکمانان مطالعه کنند. ( تاریخ بیهقی ص 379 ). سواری چند از طلیعه ما دررسیدند و گفتندمولازاده دروغ میگوید. ( تاریخ بیهقی ص 618 ). طلیعه ازچهار جانب بگماشتند. ( تاریخ بیهقی ص 356 ). باید که میمنه و میسره و طلیعه و ساقه تعبیه ساخته بروید. ( تاریخ بیهقی ص 357 ). نامهای علی تکین بود بر آن جمله که آلتونتاش چون به دبوسی رسید طلیعه علی تکین پیدا آمد. ( تاریخ بیهقی ص 350 ). رسول تا نمازِ خفتن بطلیعه ٔما رسید. ( تاریخ بیهقی ص 357 ). طلیعه ها نامزد کرد مردم آسوده و من بازگشتم. ( تاریخ بیهقی ص 353 ). هر دو لشکر را که طلیعه بودند مدد رسید. ( تاریخ بیهقی ص 350 ). سواری چند از طلیعه بتاختند که علی تکین از آب بگذشت. ( تاریخ بیهقی ص 451 ). طلیعه لشکر دمادم کنید. ( تاریخ بیهقی ص 354 ). احتیاط در کید کردن و طلیعه داشتن و جنگ بجای آورده ام. ( تاریخ بیهقی ص 350 ). برابر طلیعه سواران گزیده تر فرستادن گرفت. ( تاریخ بیهقی ص 351 ). بدین خیمه های تهی و چهارپای شبانی چند منگرید که خصمان در پره بیابانند و کمینها ساخته تا خللی نیفتد چنانکه طلیعه ما برود و حالها نیکو بداند. ( تاریخ بیهقی ص 493 ). پس مثال داد تا چهار جانب طلیعه برفت.( تاریخ بیهقی ص 351 ). تا میان دو نماز لشکر فرودآمد و طلایع بازگفتند. ( تاریخ بیهقی ص 350 ). احمد آهسته پیش رفت با سواری چهارصد و پیاده ای دوهزار... با طلیعه ایشان جنگی قوی پیش گرفتند پس هر دو لشکر جنگ پیوستند. ( تاریخ بیهقی ص 436 ). آلتونتاش چون به دبوسی رسیدطلیعه علی تکین پیدا آمد فرمود تا کوس فروکوفتند. ( تاریخ بیهقی ). امیرک را نزدیک لشکر برد ایشان را گفت که امروز جنگ نخواهد بود میگویند علی تکین کوفته شده است و رسول خواهد فرستاد طلیعه لشکر دمادم کنند تا لشکرگاه مخالفان اگر جنگ پیش آرد برنشینیم. ( تاریخ بیهقی ). امیر مودود نبشته بود که بنده بر چهار جانب طلیعه فرستاده سواری انبوه. ( تاریخ بیهقی ص 471 ).

فرهنگ معین

(طَ عِ ) [ ع . طلیعة ] (اِ. ) مقدمة لشکر، جلوداران لشکر.

فرهنگ عمید

= طلایه

فرهنگ فارسی

مقدمه لشکر، پیشروسپاه، پیش قراول، دیدبان، طلایه
واحدی از سربازان که پیشاپیش قشون فرستند مقدمه طلایه جمع : طلایع ( طلائع ) . یا طلیعه صبح . اول آفتاب .
پاره از جیش که برای آوردن خبر دشمن و نگاهداری لشکر گماشته شوند .

فرهنگ اسم ها

اسم: طلیعه (دختر) (عربی) (طبیعت، کهکشانی) (تلفظ: taliee) (فارسی: طَليعه) (انگلیسی: taliee)
معنی: ظاهر شدن، پیشرو، سپیده، ( به مجاز )، طلایه، طلایه طلایه

ویکی واژه

طلیعة
مقدمة لشکر، جلوداران لشکر.