طلیع

لغت نامه دهخدا

طلیع. [ طَ ] ( ع ص ، اِ ) ( اصطلاح فقه ) آنکه از طرف محارب دیده بان است.

فرهنگ معین

(طَ ) [ ع . ] (ص . ) آن که از طرف محارب دیده بان است .

فرهنگ فارسی

( صفت ) آن که از طرف محارب دیده بان است .

ویکی واژه

آن که از طرف محارب دیده بان