لغت نامه دهخدا
ز گیتی مرا شوربختی است بهر
پراکنده بر جای تریاک زهر.فردوسی.که پیروزی و شوربختی ازوست
تن آسانی و رنج و سختی ازوست.فردوسی.یکی را دگر شوربختی بود
نیاز و غم و درد و سختی بود.فردوسی.که من با سپاهی بسختی درم
برنج و غم و شوربختی درم.فردوسی.سوی چشمه شوربختی شتابد
کرا آز باشد دلیل و نهازش.ناصرخسرو.کسی که باده کین تو نوش خواهد کرد
ز شوربختی دردی خورد هم از سر دن.سوزنی.چوابر از شوربختی شد نمکبار
دل از شیرین شورانگیز بردار.نظامی.و آن شیفته دل ز شوربختی
میکرد صبوریی بسختی.نظامی.میزد نفسی به شوربختی
میزیست بصد هزار سختی.نظامی.سعدی قلم بسختی رفته ست و شوربختی
پس هرچه پیشت آید گردن بنه قضا را.سعدی.
