لغت نامه دهخدا
در زیر پا ز خار رهم فرش سوزنی
بر فرق چتر ابر و به بر طیلسان برف.محمد سعید اشرف ( از آنندراج ).|| قسمی قفل پیچ. ( یادداشت بخط مؤلف ).
سوزنی. [ زَ ] ( اِخ ) شمس الدین تاج الشعرا محمدبن علی سمرقندی. وی در ابتدای جوانی برای تحصیل علم به بخارا رفت و مدتی بتعلیم پرداخت. و بقول عوفی بسبب تعلق خاطر بشاگرد سوزنگری به آموختن آن صنعت مشغول شد. سوزنی معاصر ارسلان خان محمد از آل افراسیاب و سنجر آتسزبن محمد خوارزمشاه بوده است. وی با عمعق ، سنایی ،انوری ، معزی ، ادیب صابر و رشیدی معاصر بوده و با بعضی از آنان مهاجات داشته و آنان را به تیغ زبان خود آزرده است. سوزنی شاعر هجا و بدزبان بوده و در هجو معانی خاص ابداع کرده است. قصاید و قطعات وی سهل ، صریح و فصیح است. گفته اند که وی در اواخر عمر دست از هجو و هزل کشیده و استغفار کرده است. از دیوان او نسخ متعدد در دست است و در تهران هم بطبع رسیده. وی بسال 562 یا 569 هَ. ق. درگذشت. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به لباب الالباب عوفی ، مقدمه دیوان سوزنی چ شاه حسینی ، تاریخ ادبیات صفا، تاریخ ادبیات ادوارد براون ، مجمع الفصحا ج 1 ص 249 و ریاض العارفین ص 210 شود.
