سه خوان

لغت نامه دهخدا

سه خوان. [ س ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ، اِ مرکب ) جماعتی هستند که به اب و ابن و روح القدس قایل اند و دعوی پیروی حضرت مسیح کنند وآنان را سه خوانا گویند. ( آنندراج ). قومی از نصاری که سه خدا میخوانند خدای عز و جل ، عیسی و مریم علیهماالسلام. ( غیاث ). جماعتی را گویند که ایشان قایل بثالث ثلثه اند و آنها نوعی از نصاری باشند که ذات واجب را سه میدانند: خدا، مریم و عیسی. ( برهان ) :
به یک لفظ آن سه خوان را از چه شک
به صحرای یقین آرم همانا.خاقانی.

فرهنگ معین

( ~ . خا ) (ص فا. ) قایل به تثلیت ، مسیحی .

فرهنگ عمید

مسیحی، که قائل به سه اقنومِ اب، ابن، و روح القدس باشد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) قایل به تثلیث : مسیحی .
جماعتی هستند که به اب و ابن و روح القدس قایل اند و دعوی پیروی حضرت مسیح کنند و آنانرا سه خوانا گویند

ویکی واژه

قایل به تثلیت، مسیحی.