لغت نامه دهخدا
یکی پنج بیتی خوش آمد به گوش
که در محفلی می سرودند دوش.سعدی. || حرف زدن. ( آنندراج ). گفتن :
سخن هیچ مسرای با رازدار
که او رابود نیز همساز و یار.فردوسی.
سرودن
یکی پنج بیتی خوش آمد به گوش
که در محفلی می سرودند دوش.سعدی. || حرف زدن. ( آنندراج ). گفتن :
سخن هیچ مسرای با رازدار
که او رابود نیز همساز و یار.فردوسی.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. [قدیمی] شعر خواندن.
۳. شعر گفتن. * سراییدن.
فرهنگ فارسی
( مصدر ) ( سرود سراید خواهد سرود بسرا ( ی ) سراینده سروده سرایش ) ۱ - آواز خواندن تغنی کردن سراییدن . ۲ - ساختن سرود و شعر .
حرف زدن . آواز خواندن . تغنی کردن . سراییدن .
ویکی واژه
شعر گفتن.
