لغت نامه دهخدا
روشنک.[ رَ ش َ ن َ ] ( اِخ ) دختر دارا. ( خمسه نظامی حواشی ج 4 ). نام دختر دارا است که اسکندر بموجب وصیت دارا او را به عقد نکاح خود درآورد. ( برهان ) ( از انجمن آرا ) ( از جهانگیری ) ( از شرفنامه منیری ). به یونانی رخسانه یا رکسانه. ( یادداشت مؤلف ). نام دختر دارا که اسکندر گرفت و تلفظ یونانی آن روخسنه است. ( فرهنگ لغات شاهنامه ). رکسانا. در فهرست شاهنامه ولف روشنک آمده و در یونانی رکسانه یوستی در نامنامه ایرانی آنرا روشنک آورده از اوستا راوخشنه . باید دانست که دختر دارا ( داریوش سوم ) که زن اسکندر شد استاتیرا نام داشت و آریان نام او را برسین نوشته و اسکندر بار دوم که به شوش آمد ( 325ق.م. ) با او ازدواج کرد. اما رکسانه ، زن دیگر اسکندر دختر اکسیارتس از نجبای سغد بود که اسکندر در سفر سغد با او ازدواج کرد و همین نام است که در ادبیات ما به «روشنک » تبدیل شده واو را دختر دارا ( داریوش سوم ) پنداشته اند. ( از ذیل برهان چ معین ). و رجوع به ایران باستان ج 2 ص 1446 و 1883 و ج 3 ص 1954 و فارسنامه ابن بلخی ص 12 و 56 و حبیب السیر چ سنگی ج 1 صص 73 - 74 و مجمل التواریخ و القصص ص 56 و مزدیسنا و ادب پارسی ص 371 و تاریخ گزیده چ لیدن ص 99 و تاریخ سیستان ص 10 شود :
کجا مادرش روشنک نام کرد
جهان را بدو شاد و پدرام کرد.فردوسی.همان روشنک را که دخت من است
بدین نازکی دست پخت من است.نظامی.که روشن شود روی چون عاج او
شود روشنک درةالتاج او.نظامی.اگر سردرآرد بدین شغل شاه
سر روشنک را رساند به ماه.نظامی.که تا روشنک را چو روشنچراغ
بیارند با باغ پیرای باغ.نظامی.
