معنی رضاء | لغت یاب

رضاء

لغت نامه دهخدا

رضاء. [ رِ ] ( ع مص ) مصدر به معنی مرضاة. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). صواب و خشنودی خواستن. ( از اقرب الموارد ). از یکدیگر خشنود شدن. ( منتهی الارب ).
رضاء. [ رِ ] ( ع اِمص ) رضا. خشنودی. مقابل سخط. ( از یادداشت مؤلف ). رجوع به رضا شود. || قناعت. خرسندی. ( یادداشت مؤلف ).
رضاء. [ رُ ] ( اِخ ) رضا. بتی است عرب را. ( یادداشت مؤلف ). در کتیبه های صفا نام اللات زیاداست و پس از آن العزی و اللاه ، نامهای دیگر از قبیل رضاء، جدعوید... خدایان صفاییها بوده اند. رجوع به تاریخ اسلام تألیف علی اکبر فیاض ص 36 و ماده بت شود.