لغت نامه دهخدا
دوه. [ دَ وَ ] ( فعل ) در بیت ذیل از مولوی صورتی است از «دود» بمعنی شتابد و سریع حرکت کند :
گفتا شتر به ترکی چه بود بگو، دوه
گفتا بچش چه ؟ گفت خود او از پی اش دوه.مولوی.
دوه. [ دَ وَ / وِ ] ( ترکی ، اِ ) شتر :
گفتا شتر به ترکی چه بود بگو، دوه
گفتا بچش چه ، گفت خود او ازپی اش دوه.مولوی.
