دنبالچه

لغت نامه دهخدا

دنبالچه. [ دُ دُم ْ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) آخرین استخوان ستون مهره یی که در انسان از التیام چهار یا پنج مهره بوجود آمده. وجود این استخوان در انسان به جای دم در حیوانات می باشد. در جانوران تعداد مهره های استخوان دنبالچه متعدد است و آنها اسکلت دم را تشکیل می دهند. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

( ~. چِ ) (اِمصغ . ) آخرین استخوان مهره ای که در انسان از التیام چهار یا پنج مهره به وجود آمده . وجود این استخوان در انسان به جای دم در حیوانات می باشد.

فرهنگ عمید

یک یا چند استخوان انتهای ستون فقرات.

فرهنگ فارسی

دنبلیچه، دمغازه، مغزه، استخوان میان دم حیوان
( اسم ) آخرین استخوان ستون مهرهای که در انسان از التیام ۴ یا ۵ مهره بوجود آمده . وجود این استخوان در انسان بجای دم در حیوانات میباشد . در جانوران تعداد مهره های استخوان دنبالچه متعدد است و آنها اسکلت دم را تشکیل میدهند .

دانشنامه عمومی

دُنبالچه ( به انگلیسی: coccyx ) استخوانی مثلثی شکل است که در انتهایی ترین بخش ستون مهره های انسان در زیر استخوان خاجی ( ساکروم ) قرار دارد و شامل ۳–۴ مهره به هم جوش خورده می باشد. این استخوان جزئی از لگن خاصره است که در پایین ترین قسمت ستون فقرات، در شکاف میان سرینی قابل لمس می باشد. دنبالچه با اندازه کوچک اش و نیز نداشتن قوس های مهره ای و مجرای نخاعی مشخص می گردد.
مهره های دمی به استخوان هایی گفته می شود که دُم جانوران دُم دار را می سازند. تعداد این استخوان ها متغیر است و از چند عدد تا ۵۰ تا در تغییر هستند. این تعداد بستگی به طول دم جانور و نیز کارکرد آن دارد. انسان ها دارای ۳ تا ۵ مهره دمی در دنبالچه خود هستند.

دانشنامه آزاد فارسی

دنبالچه (coccyx)
پایین ترین قسمت ستون مهره ها. استخوان مثلثی شکل واحدی متشکل از چهار مهرۀ کوچکِ تکامل نیافته است که به هم چسبیده اند.