خوابآور

لغت نامه دهخدا

( خواب آور ) خواب آور. [خوا / خا وَ ] ( نف مرکب ) خواب آورنده. مُنَوِّم. ( یادداشت بخط مؤلف ). || مخدِّر. بیهوش کننده.

فرهنگ عمید

( خواب آور ) ویژگی آنچه خواب می آورد و سبب خوابیدن می شود: داروی خواب آور.

فرهنگ فارسی

( خواب آور ) ( صفت ) آنچه تولید خواب کند : داروی خواب آور .

فرهنگستان زبان و ادب

خواب آور
{hypnotic} [پزشکی] دارویی که باعث خواب شود

دانشنامه آزاد فارسی

خوا ب آور. خوا ب آور (hypnotic)
هر نوع ترکیب، ازجمله باربیتورات یا بنزودیازپین و الکل، برای کاهش فعالیت مغز و ایجاد خواب. مصرف درازمدت این گونه داروها ممکن است اعتیاد جسمی و روانی ایجاد کند.