معنی سرچنگ | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

سرچنگ. [ س َ چ َ ] ( اِ مرکب ) نوعی از سرپا زدن باشد و آن را زه کونی گویند و آن چنان است که شخصی پشت پای خود را بزور هرچه تمامتر بر نشستنگاه دیگری زند. ( برهان ). اردنگ. زهکونی. تی پا. ( یادداشت مؤلف ). || کنایه از تعب و آزار. ( برهان ). || دست را بزور بر سر کسی زدن. ( غیاث اللغات ). ضرب دستی که بزور تمام بر سر کسی زنند. ( آنندراج ) :
جهان بازیچه طفلان بود عزت چه میخواهی
که سرچنگ جفای آسمان تاج است شاهش را.سراج المحققین ( از آنندراج ).|| سرانگشتان. ( آنندراج ).