آتش سوز

لغت نامه دهخدا

( آتش سوز ) آتش سوز. [ ت َ ] ( اِ مرکب ) آتش سوزان. حریق. ( دهار ) :
بر آتش سوز گردآید همه کس
تو بر فریاد آتش سوز من رس.( ویس و رامین ).

فرهنگ عمید

( آتش سوز ) ۱. چیزی که در آتش سوخته باشد.
۲. برافروزندۀ آتش.
۳. حریق، آتش سوزی: بر «آتش سوز» گرد آید همه کس / تو هم فریاد آتش سوز من رس (فخرالدین اسعد: ۳۰۷ ).

فرهنگ فارسی

( آتش سوز ) ( اسم ) حریق آتش سوزی .

ویکی واژه

آتش‌سوز
(قدیم): سوخته از آتش یا آبجوش. ریش آتش‌سوز را نیک بُوَد. «ابومنصور هروی»
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال مکعب فال مکعب فال جذب فال جذب فال ماهجونگ فال ماهجونگ