آبله مرغان
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
بیماری است که عفن و ساری مخصوص اطفال
دانشنامه عمومی
آبله مرغان یک بیماری هوابرد است که از طریق سرفه و عطسه فرد مبتلا به راحتی از فردی به فرد دیگر سرایت می کند. دوره نهفتگی آن، ۱۰ تا ۲۱ روز است و پس از آن، بثورات، ظاهر می شوند. انتقال این بیماری به سایر افراد، از یک تا دو روز پیش از ظاهر شدن بثورات در فرد مبتلا تا زمانی که تمام ضایعات پوسته پوسته شوند، امکان پذیر است. ویروس همچنین ممکن است از طریق تماس با تاول ها منتشر شود. این بیماری معمولاً بر اساس علائم ظاهری بیمار، قابل تشخیص است. اما در موارد غیرمعمول می توان با انجام آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز ( PCR ) از مایع تاول ها، ماهیت بیماری، تأیید شود. آبله مرغان معمولاً فقط یک بار در طول زندگی مبتلایان باعث بیماری می شود. البته ممکن است که عفونتی مجدد توسط این ویروس رخ دهد، اما عفونت مجدد، معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی کند.
از زمان معرفی واکسن آبله مرغان در سال ۱۹۹۵، تعداد موارد و عوارض ناشی از این بیماری به شدت کاهش یافته است. حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد از افراد واکسینه شده، از ابتلا به این بیماری یا بروز وضعیت حاد آن محافظت می کند. ایمن سازی روتین کودکان در بسیاری از کشورها توصیه می شود. درمان مبتلایان ممکن است شامل تجویز لوسیون کالامین برای کاهش خارش ها، کوتاه نگه داشتن ناخن ها برای کاهش آسیب ناشی از خاراندن و استفاده از استامینوفن برای کمک به تب باشد. برای کسانی که در معرض خطر عوارض حاد این بیماری هستند، داروهای ضد ویروسی مانند آسیکلوویر توصیه می شود.
دانشنامه آزاد فارسی
آبِلِه مُرغان
(یا: واریسلا) نوعی بیماری عفونی شایع و معمولاً خفیف. عامل آن یکی از ویروس های گروه هرپساست که از راه قطرک های معلق در هوا منتقل می شود. غالباً در کودکان زیر دَه سال دیده می شود و دورۀ نهفتگیآن دو تا سه هفته است. یک بار ابتلا به بیماری معمولاً موجب ایمنی دایم می شود. فرد مبتلا تب می کند و جوش هایی، که بعداً به تاول های ملتهب تبدیل می شوند، روی تنه و سپس صورت و اندام ها ظاهر می شود. بیمار طی یک هفته بهبود می یابد، ولی تا محو آخرین دلمۀ زخم، عفونت را به دیگران منتقل می کند. سازمان نظارت بر غذا و داروی امریکادر مارس ۱۹۹۵ واکسن آبله مرغان را تأیید کرد. واکسن از ویروس ضعیف شده تهیه می شود و اثربخشی آن حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد است. در اروپا هم نوعی واکسن در دسترس است که فقط برای کودکان دارای نقص ایمنی استفاده می شود. ویروس ها ذرات عفونت زای کوچکی اند که فقط پس از تهاجم به یاختۀ زنده و با استفاده از دستگاه وراثتی آن تکثیر می شوند. به همین سبب، یافتن روشی درمانی که بدون آسیب رساندن به یاختۀ میزبان ویروس را ازبین ببرد، مشکل است. بدن هر فرد سالم ترکیبات ضد ویروسی تولید می کند که مانع از ورود ویروس ها به یاخته های مجاور می شود. آبله مرغان به شدت مسری است، ولی معمولاً ابتلا به آن موجب مصونیت برای بقیۀ عمر می شود. ویروس آبله مرغان عضو خانوادۀ ویروس های هرپس است.
ویکی واژه
(پزشکی): بیماری ویروسی مسری که با تب و بثور پوستی همراه است و بیشتر در کودکان دیده می‌شود؛ آبله طیور.
مرضی است شایع میان انسان و طیور.
