ارتضاع

لغت نامه دهخدا

ارتضاع. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) شیر خوردن. ( مؤید الفضلاء ). || شیر مکیدن. رِضاع. ( زوزنی ). شیر خود را خود مکیدن. ( منتهی الارب ). شیر خود خوردن. ( تاج المصادر بیهقی ): ارتضعت العنز؛ اذا شربت لبن نفسها.

فرهنگ معین

(اِ تِ ) [ ع . ] (مص م . ) شیر خوردن .

فرهنگ فارسی

شیرخوردن، شیرمکیدن، شیرخوردن کودک ازپستان مادر
شیر خوردن

ویکی واژه

شیر خوردن.