لغت نامه دهخدا ارتضاع. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) شیر خوردن. ( مؤید الفضلاء ). || شیر مکیدن. رِضاع. ( زوزنی ). شیر خود را خود مکیدن. ( منتهی الارب ). شیر خود خوردن. ( تاج المصادر بیهقی ): ارتضعت العنز؛ اذا شربت لبن نفسها.
