بویناک

لغت نامه دهخدا

بویناک. ( ص مرکب ) دارای بوی بد. بدبو. متعفن. ( فرهنگ فارسی معین ). عفن. متعفن. گنده. نتن. بدبوی : گوشت تو بویناک و زیانکار است. ( کلیله و دمنه ).
نمک در مردم آرد بوی پاکی
تو با چندین نمک چون بویناکی.نظامی ( خسروشیرین ص 282 ).|| دارای بوی بسیار. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(ص مر. )دارای بوی بد، بدبو، متعفن .

فرهنگ عمید

= بوناک

فرهنگ فارسی

( صفت ) دارای بوی بد بدبو متعفن .

ویکی واژه

دارای بوی بد، بدبو، متعفن.