لغت نامه دهخدا
استوارت. [ اِ ] ( اِخ ) دوگالد. فیلسوف اسکاتلندی. مولد بسال 1753 م. در شهر ادمبورگ و وفات در 1828 م. پدر وی در دانشگاه ادمبورگ استاد ریاضی بود. این پسر هم در 19سالگی به دانش یاری پدر منتخب شدو بتدریج جانشین حقیقی او گشت. کتابهای بسیار در فلسفه و مخصوصاً روان شناسی و بیان احساسات انسانی نگاشته و فلسفه را با فنون طبیعی تطبیق کرده است. آثار او مشهور و مقبول است و در 11 مجلّد منتشر شده است.