بطبع

لغت نامه دهخدا

بطبع. [ ب ِ طَ ] ( ق مرکب ) موافق طبع. بمیل. طبعاً.

فرهنگ فارسی

موافق طبع و میل طبعا .
موافق طبع ٠ بمیل ٠ طبعا ٠
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال لنورماند فال لنورماند فال تاروت فال تاروت فال درخت فال درخت فال اعداد فال اعداد