املاق. [ اِ ] ( ع مص ) درویش شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( مصادر زوزنی ) ( ترجمان ترتیب عادل ) ( آنندراج ). درویش گردیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تباه کردن [ مال ] و درویش شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). و از آنست قول خداوند: و لاتقتلوا اولادکم خشیة املاق ( قرآن 31/17 ). ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). بی چیز شدن بر اثر انفاق مال. و اصل آن از مَلَق به معنی نرم گردانیدن است برای اینکه فقر انسان را خوار می کند و نرم می گرداند، گویند املق الرجل ما معه ؛ وقتی که خارج کند آنرا از دستش و نگه ندارد. ( از اقرب الموارد ). || بچه افکندن اسب ماده و ناقه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بچه افکندن مادیان و ناقه. ( ناظم الاطباء ). بچه افکندن مادیان. ( از اقرب الموارد ). || شستن جامه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || بیرون کردن و بردن روزگار مال کسی را از دستش ، گویند املقه الخطوب ؛ وقتی که بی چیز گرداند او را. ( از اقرب الموارد ). || ( حامص ) درویشی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( غیاث اللغات ) ( مؤید الفضلاء ). املاق. [ اِم ْ م ِ ] ( ع مص ) نرم و تابان گردیدن. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || گم شدن و گذشتن. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). غایب و ناپدید گشتن. ( ناظم الاطباء ). گویند املق [ انملق ] منی ؛ ای افلت. ( از منتهی الارب ). و رجوع به انملاق شود. املاق. [ اِ ] ( اِخ ) نام ولایتی است از ترکستان. ( برهان قاطع ) ( از شعوری ج 1 ورق 138 ).
فرهنگ معین
(اِ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) بی چیز شدن ، درویش گردیدن . ۲ - (اِمص . ) تهیدستی ، درویشی .
فرهنگ عمید
بی چیز شدن، درویش شدن، درویشی، بی چیزی.
فرهنگ فارسی
بی چیزشدن، درویش شدن ، درویشی و بی چیزی ۱ - ( مصدر ) بی چیز شدن درویش گردیدن ۲ - ( اسم ) تهیدستی درویشی . نام ولایتی است از ترکستان
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی إِمْلاَقٍ: فقر-تنگدستی ریشه کلمه: ملق (۲ بار) (بروزن فلس) فقر. اصل آن به معنی نرمی است که فقر انسان را نرم و ذلیل میکند. اِمْلاق نیز به معنی فقر وبی چیزی است . همینطور است آیه 31 از سوره اسراء. یعنی: فرزندان خویش را از ترس فقر و گرسنگی نکشید شما و آنها را ما روزی میدهیم. هر دو آیه صریح اند دراینکه عرب از ترس فقر و گرسنگی فرزندان خویش را میکشتند، در آیه دیگری آمده . این آیه شامل مطلق کشتن اولاد است خواه از برای عار باشد چنانکه در زنده به گور کردن دختران و خواه برای فقر. در نهج البلاغه حکمت 258 فرموده: «اِذا اَمْلَقْتُمْ فَتاجِرُوالله بِالصَّدَقَةِ» چون فقیر شدید با خدا با صدقه معامله کنید صدقه بدهید تاخدا توانگرتان کند. املاق فقط دوبار در قرآن آمده است.
