دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
قدس (۱۰ بار)
پاکی. پاک (بر وزن قفل و عنق) مصدر اسم و به کار رفته است. «اَلْقُدْسُ: اَلطُّهْرُ» (قاموس). . این تعبیر راجع به عیسی «علیه السلام» در آیه 253 بقره و 110 مائده نیز آمده است و در خصوص حضرت رسول «صلی اللَّه علیه و آله» هست: . مراد از روح القدس چنانکه گفتهاند جبرئیل است و در آیه اخیر یقین است «اَلْقُدُس» ظاهراً اسم است نه مصدر و اضافه روح بر آن برای اختصاص میباشد یعنی روحی که از آلودگیها و خطا و نسیان و عصیان پاک است. تقدیس: پاک کردن . تقدیس خداوند آن است که ما او را پاک بدانیم و قبائح و نقائص را به او نسبت ندهیم وگرنه خدا ذاتاً مقدس و پاک است. به نظر مرحوم طبرسی لام در «لک» زاید است و تقدیر «نُقَدِّسُکَ» میباشد. . ایضاً . مقدس بودن وادی سینا ظاهراً برای آن است که محل نزول وحی و مناجات خدا با موسی «علیه السلام» بود و دستور به خلع نعل نیز بدین مناسبت است درباره . گفتهاند: ارض فلسطین مقدس و مطهر از شرک است به واسطه سکونت انبیاء درآنجا. المیزان این مطلب را از . و . که هر دو درباره فلسطین است استفاده می کند که مبارک بودن در اثر بودن خیر کثیر است، از جمله خیر کثیر اقامه دین و رفتن قذارت شرک است. قدوس: بسیار پاک. گاهی به فتح قاف نیز آید. آن مبالغه در قدس و از اسماء حسنی است و دو دفعه در قرآن آمده است . . طبرسی فرموده: «اَاطَّاهِرُ مِنْ کُلِّ عَیْبٍ وَ نَقْصٍ وَ آفَةٍ اَلْمُنَزَّهُ عَنِ الْقَبائِحِ».
