لغت نامه دهخدا اقویا. [ اَق ْ ] ( از ع ، ص ، اِ ) مردمان قوی و توانا و زورآور، ضد ضعفا. ( ناظم الاطباء ). زورمندان. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). رجوع به اقویاء شود.
فرهنگ فارسی ( صفت اسم ) جمع قوی نیرومندان توانایان زور آوران مقابل ضعفائ : (ضعفا از عهد. اقویا بر نیایند . )مردمان قوی و توانا و زور آور . زورمندان .
