افتا
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
ماخوذ از افتادن ساقط افتان
دانشنامه آزاد فارسی
دانشنامه اسلامی
افتا، مصدر باب افعال و به معنای فتوا دادن و بیان رای و نظر است و در اصطلاح ، به معنای عملیاتی است که فقیه جامع الشرایطی که دارای منصب افتا است، بعد از استفتای (طلب فتوا) مقلدها از او، انجام می دهد و در ضمن آن، حکم موضوع یا واقعه مورد سؤال را از منابع اصلی ( مصادر تشریع ) استنباط کرده و آن را برای مقلدها، بیان می نماید.
منصب افتا
منصب افتا از منصب های فقیه جامع الشرایط است.
نکته
افتا اخص از اجتهاد بوده و به معنای استنباط حکم در موردی است که از مفتی درباره آن استفتا شده باشد، اما اجتهاد، فراگیرتر و به معنای استنباط حکم است، چه در مورد آن سؤال شده باشد و چه نشده باشد.
