اشتلم

لغت نامه دهخدا

اشتلم. [ اُ ت ُ ل ُ ] ( اِ ) بمعنی تندی وغلبه و زور و تعدی کردن باشد بر کسی و بزور چیزی گرفتن. ( برهان ). قهر و غلبه و تعدی و زور :
نیارد دگر موج غم اشتلم
فتد رخت عقل ار به گرداب خم.ظهوری ( از فرهنگ نظام ).غالباً بلکه یقیناً لفظ ترکیست ، چه در لغات ترکی اشتلم بمعنی ستم نوشته است گو که در بهار عجم و برهان اشاره به ترکی بودنش نکرده اند. ( از غیاث اللغات ).

فرهنگ معین

(اُ تُ لُ ) (اِ. ) ۱ - گرفتن چیزی به زور. ۲ - لاف زدن . ۳ - تندی ، خشونت . ۴ - ظلم ، زور.

فرهنگ عمید

۱. زور، ستم.
۲. پرخاش و هیاهو، دادوفریاد، تندی: کُردی خرکی به کعبه گم کرد / در کعبه دوید و اشتلم کرد (نظامی۳: ۳۸۰ ).
۳. لاف زدن، رجزخوانی.

فرهنگ فارسی

زور، ستم، تندی، پرخاش وهیاهو، دادوفریاد، شتلم نیزگفته اند
( اسم ) ۱ - اخذ چیزی بزور . ۲ - لاف پهلوانی زدن . ۳ - تندی خشونت . ۴ - تعدی زور .

ویکی واژه

گرفتن چیزی به زور.
لاف زدن.
تندی، خشونت.
ظلم، زور.