معنی ابوی | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

ابوی. [ اَ ب َ] ( ع ص نسبی ) منسوب به اب. پدری. || ( از ع ، اِ ) عامیان فارسی زبان این صورت را بغلط بمعنی پدراستعمال کنند و ابوی من ، ابوی او، ابوی تو گویند.
ابوی. [ اَ ب َ وا ] ( اِخ ) نام کوهی بشام.
ابوی. [ اُب ْ ب َ ] ( اِخ ) نام دو قریه براه بصره بمکّه منسوب به طسم و جدیس.
ابوی. [ اَ ب َ وا ] ( اِخ ) نام موضعی است. ( منتهی الارب ).
ابوی. [ اَ ب َ ] ( اِخ ) نام موضعی است. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(اَ بَ ) [ ع . ] (ص نسب . ) ۱ - پدری . ۲ - (عا. ) پدر.

فرهنگ عمید

پدرانه.
پدر: ابوی من، ابوی شما.

فرهنگ فارسی

منسوب به اب، پدری، درفارسی به معنی پدرمیگویند
( صفت ) ۱- منسوب به اب پدری . ۲ - در تداول فارسیان این کلمه را بمعنی پدر بکار برند و ابوی من ابوی تو ابوی او گویند و بدین معنی در بعضی نوشته ها هم بکار رفته است .
نام موضعی است