ابرص

لغت نامه دهخدا

ابرص. [ اَ رَ ] ( ع ص ، اِ ) آنکه به برص مبتلا باشد. برص دار. پیس. ( مهذب الاسماء ). پیسه. پیس اندام. پیست. اَبقع. اَسلع. مؤنث : بَرْصاء. ج ، بُرْص :
اکمه و ابرص چه باشد مرده نیز
زنده گردد از فسون آن عزیز.مولوی.- سام ابرص ؛ جنسی از کرباسو و وزغ باشد که آن را آفتاب پرست و حربا و پژمره و آفتاب گردش و آفتاب گردک و اسدالارض و خامالاون نیز گویند. ج ، اَبارِص ، بِرَصَة، سَوام ، سَوام ابرص. و رجوع به سام ابرص شود.
|| ماه. قرص ماه. قمر.

فرهنگ معین

(اَ رَ ) [ ع . ] (ص . ) ۱ - کسی که به برص مبتلا باشد، پیسه . ۲ - ماه ، قرص ماه .

فرهنگ عمید

مبتلا به بیماری برص.

فرهنگ فارسی

کسی که پوست بدنش دارای لکه سفیدباشد، کسی که به بیماری برص مبتلاباشد، برص دار، پیس
( صفت ) ۱ - آنکه به برص مبتلا باشد برص دار پیس پیسه پیساندام پیست ابقع اسلع . ۲ - ماه قرص ماه قمر . یا سام ابرص

ویکی واژه

کسی که به برص مبتلا باشد؛ پیسه.
ماه، قرص ماه.