ذئبیان، با تلفظ ذِئْبَیْن، یک اصطلاح عربی است که به صورت مفرد و در حالت تثنیه به کار می‌رود. این واژه از ریشه ذِئْب به معنای گرگ گرفته شده و برای اشاره به دو گرگ یا دو موجود شبیه به گرگ استفاده می‌شود. در متون کهن و فرهنگ‌نامه‌های عربی، این کلمه اغلب در توصیف حیوانات یا در استعاره‌های ادلی کاربرد داشته است. برای درک دقیق‌تر معنا و کاربرد این واژه، باید به مدخل ذئبان در منابع معتبر زبان عربی مراجعه کرد. این مراجعه نه‌تنها تعریف دقیق‌تری از واژه ارائه می‌دهد، بلکه زمینه‌های تاریخی و ادبی استفاده از آن را نیز روشن می‌سازد. چنین پژوهشی برای محققان زبان‌شناسی و ادبیات عرب، به‌ویژه در بررسی متون کلاسیک، ضروری به نظر می‌رسد. در نهایت، مطالعه واژه‌هایی مانند ذئبیان نشان‌دهنده غنای زبان عربی و اهمیت حفظ دقت در استفاده از مصطلحات کهن است. این قبیل پژوهش‌ها به درک بهتر تحولات زبانی و فرهنگی در جهان عرب کمک شایانی می‌کند و جایگاه زبان را به عنوان میراثی ارزشمند تثبیت می‌نماید.
