معنی اقتناء | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

اقتناء. [ اِ ت ِ] ( ع مص ) ورزیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). کسب کردن ، یعنی حاصل کردن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). || فراهم آوردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || سرمایه گرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). || لازم گرفتن چیزی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). گرفتن چیزی و نگاه داشتن آن را برای خوردن. ( آنندراج ). || ذخیره کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(اِ تِ ) [ ع . ] (مص م . ) به دست آوردن و گرد کردن مال .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اندوختن مال نه برای تجارت را اِقتناء می گویند و از آن در باب زکات و تجارت سخن رفته است.
زکات در اثاث منزل و لباسهای فراهم آمده برای نگهداری و مصرف، مستحب نیست. همچنین در مالی که برای تجارت خریده، لیکن بعد قصد اقتنای آن را کرده است.
اقتناء مستحب
اقتنای زمین، کتابهای علمی و ابزار عبادت مستحب است.
اقتناء عین نجس
اقتنای عین نجس، مانند خون، چنانچه منفعت عقلایی داشته باشد جایز است.
موارد اقتنای حرام
...