باران‌گیر

لغت نامه دهخدا

باران گیر. ( اِ مرکب ) بمعنی سایبانی که برای پناه بردن از باران سازند. ( آنندراج ) ( دِمزن ). ساباط جلو عمارت. ( ناظم الاطباء ). رجوع به باران گریز شود.

فرهنگ عمید

سایه بان و هرچه مانع ریختن باران بر سر مردم باشد.

فرهنگ فارسی

( اسم ) سایبانی که برای پناه بردن از باران سازند ساباط جلو عمارت .

فرهنگستان زبان و ادب

{poncho} [علوم نظامی] نوعی بارانی بدون آستین و ضدآب و یکپارچه با شکافی در وسط برای عبور سر

ویکی واژه

هر چیزی که برای جلوگیری از ریزش باران به بخش زیرینش استفاده شود.
سرپناه