معنی اضاعه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

اضاعه. [ اِ ع َ ] ( ع مص ) ضایع کردن. ( مؤید الفضلا )( تاج المصادر بیهقی ). رجوع به اضاعة و اضاعت شود.

فرهنگ معین

(اِ عِ ) [ ع . اضاعة ] نک اضاعت .

فرهنگ عمید

۱. ضایع کردن، تلف کردن، تباه ساختن.
۲. ناچیز کردن.
۳. بسیار شدن ضیاع کسی، بسیار شدن آب و زمین کسی.

فرهنگ فارسی

اضاعت: ضایع کردن، تلف کردن، تباه ساختن، ناچیزکردن ، بسیارشدن ضیاع کسی، افزون شدن ضیعت شخص، بسیارشدن آب وزمین کسی
( مصدر ) ۱ - ضایع کردن تباه ساختن تلف کردن : اضاعت اموال . ۲ - تیمار نکردن بی تیمار گذاشتن .
ضایع کردن .