دژدار

لغت نامه دهخدا

دژدار. [ دِ ] ( نف مرکب ) دژدارنده. متصرف و حاکم قلعه. ( ناظم الاطباء ). دارنده حصار. کوتوال. دژبان. ( شرفنامه منیری ). قلعه دار. نگاهبان قلعه :
بیامد چو نزدیک دژ دررسید
سخن گفت و دژدار مهرش بدید.فردوسی.دلیران دژدار مردی هزار
بسوی کلات اندرآمد سوار.فردوسی.به شب رفته بودند با گژدهم
سواران دژدار و گردان بهم.فردوسی.بدین روی دژدار بد گژدهم
دلیران بیدار با او بهم.فردوسی.

فرهنگ معین

( ~. ) (ص فا. ) نگاهبان قلعه .

فرهنگ عمید

= دژبان

فرهنگ فارسی

( صفت ) دژبان نگاهبان قلعه .
دژ دارنده متصرف و حاکم قلعه دارنده حصار کوتوال .

ویکی واژه

نگاهبان قلعه. محافظ درب ورودی قلعه یا دژ. چو دژدار و چون قارن رزمجوی/ یکایک به روی اندر آورده روی «فردوسی»
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال احساس فال احساس فال ابجد فال ابجد فال اوراکل فال اوراکل فال مکعب فال مکعب