( دامیة ) دامیة. [ ی َ ] ( ع ص ) تأنیث دامی. که خون ترابد. - لثة دامیة ؛ که خون ازو آید: جید [ شحم الرمان ] للثة الدامیة. || شکستگی سر که خون برود. شکستگی سر که خون روان شود. ( ذخیره خوارمشاهی ). || سرشکستگی که خون پیدا آید از وی و نرود. ( منتهی الارب ). شکستگی در سر که خون افتاده و جاری نشده است. در اصطلاح فقه ، جراحتی که پوست سریا صورت را قطع کند و بگوشت اندک صدمه وارد آورد. ونیز رجوع به کتاب شرایع ص 343 شود. || شجرة دامیه ؛ درختی زیبا. دامیه. [ ی ِ ] ( فرانسوی ، اِ ) سطحی مقسم به صد خانه مربع سیاه و سفید برای بازی دام.
فرهنگ معین
(یَ یا یِ ) [ ع . دامیة ] (اِ. ) سرشکستگی که از وی خون آید، زخم خون افشان .
فرهنگ عمید
۱. صفحۀ شطرنجی دارای صد خانۀ چهارگوش سیاه وسفید برای بازی دام. ۲. نوعی گچ بری که یک درمیان گود و برجسته است.
فرهنگ فارسی
( اسم ) سر شکستگی که از وی خون آید زخم خون افشان . سطحی منقسم به صد خان. مربع سیاه و سفید برای بازی دام
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] دامیه به جراحت نافذ در گوشت به مقدار اندک و موجب جریان خون اطلاق می شود دامیه، که برخی آن را «دامعه» نیز نامیده اند ، مرحله دوم از مراحل هشت گانه شجاج (جراحت سر و صورت) است. البته برخی آن را با «حارصه» یعنی نخستین مرحله مترادف دانسته اند. اختلاف یاد شده تنها در نامگذاری است و تأثیری در حکم ندارد. کاربرد دامیه در فقه از آن در باب قصاص و دیات سخن گفته اند. در دامیه قصاص ثابت است. دیه دامیه دو شتر است.
