دارابودن

لغت نامه دهخدا

دارا بودن. [ دَ ] ( مص مرکب ) مالک بودن. واجد بودن. رجوع به دارا شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
ادریان
ادریان
یوخ
یوخ
بی‌پروا
بی‌پروا
وادی
وادی