لغت نامه دهخدا خوش پیکر. [ خوَش ْ / خُش ْ پ َ / پ ِ ک َ ]( ص مرکب ) خوش اندام. با پیکر خوب. با پیکر خوش. خوش ترکیب : هیئی ؛ نیکو و خوش پیکر گردیدن. ( منتهی الارب ).
