خطیئه

لغت نامه دهخدا

( خطیئة ) خطیئة. [ خ َ ءَ ] ( ع اِ ) گناه یا گناهی که بقصد کنند. ( از منتهی الارب ). ذنب. زلت. ( یادداشت بخط مؤلف ). ج ، خطیئات ، خطایا. || اندک از هر چیزی. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(خَ ئِ ) [ ع . خطیئة ] (اِ. ) گناه ، خطا. ج . خطایا.

فرهنگ فارسی

( اسم ) گناه خطا . جمع : خطیئات خطایا .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی خَطِیئَةً: آلودگی گناه -حالتی است که بعد از ارتکاب کار زشت بدل انسان دست میدهد
ریشه کلمه:
خطء (۲۲ بار)

ویکی واژه

خطیئة
گناه، خطا.
خطایا.