بلندگوی

لغت نامه دهخدا

بلندگوی. [ ب ُ ل َ ] ( نف مرکب ، اِ مرکب ) بلندگوینده. بلندگو. رجوع به بلندگو شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
اصرار
اصرار
کپه اقلی
کپه اقلی
کونی
کونی
نحوه
نحوه