بسغ

لغت نامه دهخدا

بسغ. [ ب َ س َ ] ( اِ ) اطاق فوقانی که دارای پنجره های متعدد برای نظاره و دخول هوا باشد. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شعوری ج 1 ورق 170شود. || گنبد و سقف گنبدی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(بَ سَ ) ( اِ. ) ۱ - اطاق فوقانی که دارای پنجره های متعدد برای نظاره و دخول هوا باشد. ۲ - گنبد، سقف گنبدی .

ویکی واژه

اطاق فوقانی که دارای پنجره‌های متعدد برای نظاره و دخول هوا باشد.
گنبد، سقف گنبدی.