لغت نامه دهخدا
آه سحر از نایژه صبح برآمد
پیچان بهوا چون نفس از لوله ٔبرغو.آذری ( آنندراج ).زآن طرف گر کنند برغو ساز
نشنود زین طرف کسی آواز.آذری.صاحب آنندراج بیت ذیل را نیز از حافظ شاهد آورده :
عاشق ازقاضی نترسد می بیار
بلکه از برغوی سلطان نیز هم.
اما صحیح کلمه در این شعر یرغوست بمعنی سیاست و صاحب آنندراج ظاهراً غلطخوانده است.
کَوُرْگه و نقاره و کوس فروکوفتند و کرنای و برغو کشیده... ( ظفرنامه علی یزدی ).
- برغوچی ؛ آنکه برغو نوازد. ج ، برغوچیان :... و برغوچیان رخت قصاره زده. ( نظام قاری ص 154 ).
